ΑΦΙΕΡΩΜΑ ΣΤΟΝ ΝΤΙΝΟ ΚΑΤΣΟΥΡΙΔΗ
Ο Ντίνος Κατσουρίδης έχει μια ξεχωριστή, μοναδική θα έλεγα, θέση στην ιστορία του ελληνικού κινηματογράφου. Αρχικά μοντέρ, σε συνολικά 79 ταινίες, έχοντας αρχίσει την καριέρα του το 1952 (με την ταινία «Ο γρουσούζης» του Γιώργου Τζαβέλα), παράλληλα διευθυντής φωτογραφίας από το 1955 (με 49 συνολικά ταινίες), για να στραφεί τελικά και στη σκηνοθεσία, από το 1960, χωρίς όμως να εγκαταλείπει και τα διάφορα άλλα τμήματα της μιας ταινίας - άλλοτε κάνοντας τον παραγωγό, χρηματοδοτώντας ταινίες κι άλλοτε φτιάχνοντας και τα ντεκόρ, χωρίς, τις τελευταίες δεκαετίες της ζωής του να ξεχνά και τους μικρομηκαδες, στους οποίους (μέσω ενός βραβείου που θέσπισε στο Φεστιβάλ Δράμας) πρόσφερε δωρεάν τεχνική υποστήριξη στις ταινίες τους, τολμώντας ακόμη να δοκιμάσει τις δυνάμεις του και στο νέο ελληνικό κινηματογράφο.
Με την πρώτη του σκηνοθεσία, το «Έγκλημα στα Παρασκήνια», από το βιβλίο του Γιάννη Μαρή, ήταν από τους πρώτους που εισήγαγαν το φιλμ νουάρ στην ελληνική φιλμογραφία. Σύντομα όμως θα στραφεί στην κωμωδία όπου και θα ξεχωρίσει με μερικές από τις καλύτερες ταινίες του είδους, ιδιαίτερα με ταινίες με πρωταγωνιστή τον Θανάση Βέγγο («Θανάση πάρε το όπλο σου», «Ο Θανάσης στη χώρα της σφαλιάρας», «Ο παλαβός κόσμος του Θανάση», «Ο Θανάσης και το καταραμένο φίδι», κ.ά.).
Το Πανόραμα, του οποίου ο Ντίνος ήταν από τους πιο ένθερμους υποστηρικτές του, έχει στο παρελθόν παρουσιάσει τη σκηνοθετική δουλειά του, γι’ αυτό, για τα δέκα χρόνια από το θάνατό του, αποφασίσαμε, για την εκδήλωση του 2021, να παρουσιάσουμε ένα μικρό δείγμα από την υπόλοιπη δουλειά του: με την ταινία «120 Ντεσιμπέλ» του Βασίλη Βαφέα, σκηνοθέτη με τον οποίο ο Ντίνος συνεργάστηκε αρκετές φορές, και στην οποία ο Ντίνος προσφέρει οχι μόνο την ιδιότητα του διευθυντή φωτογραφίας αλλά και εκείνη του μοντέρ!
Η ΕΛΛΑΔΑ ΣΤΟΝ ΞΕΝΟ ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΟ
Δεν είναι λίγες οι φορές που η χώρα μας προσέλκυσε ξένους κινηματογραφιστές, συχνά, πρέπει να πω για τις τουριστικές ατραξιόν της, αλλά και για χώρους περιπέτειας και κυνηγητών. Υπάρχουν όμως και ταινίες δεμένες για λόγους πιο ουσιαστικούς με την Ελλάδα και την ιστορία της. Από αυτές διαλέξαμε δυο ταινίες:
τη «Φεντόρα» (1978), προτελευταία ταινία που γύρισε ο Μπίλι Γουάιλντερ, γύρω από τη ζωή μιας διάσημης σταρ που αποφασίζει να αποσυρθεί σ´ ένα ελληνικό νησί (έμπνευση φαίνεται πως στάθηκε η Γκάρμπο), στο οποίο καταφθάνει ένας παραγωγός του Χόλιγουντ για να την πείσει να επιστρέψει στην οθόνη - τα παρασκήνια της ιστορίας μπορεί κανείς να τα διαβάσει στο ωραίο βιβλίο «Ο κύριος Γουάιλντερ κι εγώ» του Τζόναθαν Κόου, που κυκλοφόρησε μόλις πρόσφατα.
και την πρώτη σκηνοθεσία του Βέρνερ Χέρτσογκ, «Σημάδια ζωής» (1968) γύρω από τρεις Γερμανούς που φυλάνε ένα απομακρυσμένο, άχρηστο φυλάκιο στην Κω.
Στο πρόγραμμα και η ελληνική ταινία «Κανείς δεν χάνει σ’ όλα» (2000) του Διονύση Γρηγοράτου, τρίτο μέρος ενός τρίπτυχου γύρω από τη σύγχρονη ιστορία μας, τη φορά αυτή τοποθετημένη σε ένα πολύ κοντινό δυστοπικό μέλλον, με την κοινωνία μας να κινδυνεύει από μια οικολογική καταστροφή.
Οι Ειδικές Προβολές κλείνουν με την προβολή της εξαιρετικής, δυστυχώς υποτιμημένης την εποχή της, ταινίας «Dune» (1984) του Ντέιβιντ Λιντς, που θα δώσει στους θεατές την ευκαιρία (ιδιαίτερα στη νεότερη γενιά που δεν γνωρίζει αυτή την κινηματογραφική μεταφορά) να δουν και να απολαύσουν την πρώτη βερσιόν της κινηματογράφησης του εμβληματικού έργου του Φρανκ Χέρμπερτ.
Νίνος Φένεκ Μικελίδης
