Ενόσω περνάει ο καιρός, ο Μπαντ Οσκαρ Μπέτικερ (1916-2001), ένας μοναχικός, παραμελημένος την εποχή του σκηνοθέτης, γίνεται ολοένα και πιο γνωστός, με αποτέλεσμα το έργο του να θαυμάζουν σήμερα σκηνοθέτες όπως ο Μάρτιν Σκορσέζε και ο Κλιντ Ιστγουντ. Στα έξι συναρπαστικά γουέστερν που γύρισε στη δεκαετία του ’50, και που προβάλλονται σ’ αυτό το αφιέρωμα, όλα με πρωταγωνιστή τον Ράντολφ Σκοτ, ο Μπέτικερ εκμεταλλεύτηκε τους ανοιχτούς, βραχώδεις, αφιλόξενους χώρους της αμερικανικής Δύσης, για να τοποθετήσει τις απλές, πάντα θαυμάσιες ιστορίες του (συχνά σε σενάριο του Μπαρτ Κένεντι), που, παρά το χαμηλό κόστος τους, κατάφερνε να τους δίνει το εύρος και την ομορφιά των καλύτερων ταινιών Α’ κατηγορίας του είδους.

Ο Μπάντ Μπέτικερ έζησε τα εφηβικά του χρόνια στο Μεξικό κι έμαθε την τέχνη της ταυρομαχίας από έναν από τους καλύτερους ταυρομάχους της εποχής του. Το 1941 εργάστηκε στην ταινία του Ρούμπεν Μαμούλιαν Αίμα και άμμος ως τεχνικός σύμβουλος στα θέματα της ταυρομαχίας και, αφού συνέχισε για λίγο ως βοηθός σκηνοθέτης, από το 1944 αρχίζει να σκηνοθετεί ο ίδιος. Εκτός από τις ενδιαφέρουσες αστυνομικές ταινίες (στο πνεύμα του φιλμ νουάρ), που γυρίζει στις δεκαετίςς του ’40 και ’50, ο Μπέτικερ σκηνοθετεί και ένα αριθμό γουέστερν με τον Ράντολφ Σκοτ, που αποδεικνύουν το μεγάλο του ταλέντο και την επιτυχία του στη δημιουργία ολοκληρωμένων χαρακτήρων. Τα γουέστερν αυτά, γυρισμένα στην περίοδο 1956-1960, αποδεικνύονται σήμερα από τα καλύτερα παραδείγματα κλασσικού γουέστερν και το όνομα Μπέτικερ παίρνει θέση πλάι σ’ εκείνο του Χάουορντ Χοκς, του Άντονι Μαν ή του Ντέλμερ Ντέιβς.

Το 1956 γυρίζει το εξαιρετικό γουέστερν, Η συμμορία των επτά δολοφόνων (Seven Men From Now), που έκανε τον Γάλλο κριτικό Αντρέ Μπαζέν να το χαρακτηρίσει το πιο απλό και όμορφο γουέστερν που γυρίστηκε μεταπολεμικά στην Αμερική. Το γουέστερν αυτό σημαδεύει τη συνεργασία του Μπέτικερ με τον Ράντολφ Σκοτ, ηθοποιό που φυσιογνωμικά αλλά και γενικά σε τρόπο συμπεριφοράς και ομιλίας, συγγένευε με τους θρυλικούς ήρωες της Άγριας Δύσης. Πρωταγωνιστής στα γουέστερν του Μπέτικερ είναι ο μοναχικός ήρωας που έκανε την εμφάνιση του στον κινηματογράφο από την εποχή των βουβών γουέστερν του Γουίλιαμ Σ. Χαρτ (η ομοιότητα του Ράντολφ Σκοτ με τον Χαρτ είναι πραγματικά καταπληκτική), και όπως και σ’ εκείνα, τον βλέπουμε, στο τελευταίο πάντα πλάνο, μόνο να εγκαταλείπει, καβάλα στο άλογό του, την πόλη στην οποία καταφθάνει στην αρχή της ταινίας, έχοντας στο μεταξύ βοηθήσει τους αδύναμους και να βάλει κάποια τάξη στις παράνομες πόλεις των συνόρων. Μοναχικός καβαλάρης, σύμβολο του τυχοδιώκτη Αμερικανού που κατάφερε να «δαμάσει» την Άγρια Δύση, ο «μπετικερικός» ήρωας κινείται συνήθως από εκδίκηση για τη δολοφονία της γυναίκας του και την εξόντωση των δολοφόνων της, παραμένοντας, ταυτόχρονα, πιστός όχι μόνο στους κανόνες του είδους αλλά και στους κανόνες τιμής και μιας συγκεκριμένης ηθικής, που κυριαρχούσαν στα γουέστερν της τότε δεκαετίας.

Το ενδιαφέρον στα γουέστερν αυτά του Μπέτικερ (Η συμμορία των 7 δολοφόνων, The Tall T, Decision at Dawn, Buchanan Rides Alone, Comanche Station, Ride Lonesome) είναι το ταξίδι του ήρωα και οι συναντήσεις του με διάφορους χαρακτήρες, βασικά «κακούς» αλλά με ενδιαφέροντα ανθρώπινα στοιχεία. Οι κακοί του Μπέτικερ δεν μοιάζουν με τους κακούς των περισσότερων γουέστερν: το χιούμορ τους, ο τρόπος με τον οποίο δέχονται τους κανόνες του παιχνιδιού (με επιστέγασμα συνήθως την τελική αναμέτρηση που καταλήγει στον θάνατό τους) μας δίνει την ευκαιρία να εμβαθύνουμε στους χαρακτήρες τους και να γνωρίσουμε την ανθρώπινη πλευρά τους. Ο Λι Μάρβιν στη Συμμορία των 7 δολοφόνων, ο Ρίτσαρντ Μπουν και ο Σκιπ Χομάϊερ στο The Tall T, οι Περνέλ Ρόμπερτς και Τζέιμς Κόμπερν στο Ride Lonesome, o Κρεγκ Στίβενς στο Buchanan Rides Alone, ο Κλoντ Έικινς και ο Ρίτσαρντ Ραστ στο Comanche Station, είναι χαρακτήρες που παίρνουν ξεχωριστή θέση στην πινακοθήκη των τύπων του Φαρ Ουέστ.